Diyar-i Özlemler Şiiri - Murat Karacuban

metruk diyarlarda/ yalnız
yüzüm dönük sizlere dostlar
bir diyar-i özlemdir içimi yakan kor ve derin
sadakası olmuşuz gurbettin
ne makul görülmüşüz ne de red edilmişiz
kalabalık sokaklar neon ışıkları sarmaz beni
ki ben mutluydum tezek kokan daracık sokaklarında köyümün
ve tüten bacalarını içime çekerek

aşinasıydık doğanın
aşinasıydık saklı sevdalarının
yul bilmez yurt aramazdık
saklısındaydık gizemli mevsimlerin
her mevsimin özü ayrı her dağın esintisi ayrıydı
dikenlerlen kaplıydı her bir gül
ve her çiçek ayrı bir kokuylan mest ederdi bizleri
ritmik bir esintiyle eserdi rüzgar
tıpkı sevgilinin saçları gibi
dalgalandırıdı ağaç dallarını

gurbeti diyarlarda
bu beton kentlerde
ne kalır ki bana gelecekte

mehtaplı geceleri özledim
ilk kim yıldız görür yarışını çocuklarlan
ay hep takip etsin isterdim beni
tıpkı tüm yıldızların sanki tek bana parladıkları gibi

dün gece ilk kez çoban yıldızını gördüm
ve armağan ettim ona
hep yanımda taşıdığım kavalımı
sonra yalnız kaldım
kavisler çizdim şeb-i deycurlarda