Diyar-ı Hilafet Şiiri - Yakup Yaldız

Bir vatan var.
Kahramanlıkları her baharda yeşeren .
Bir bulut var.
Bahar gününde damlaları betona düşen.

Bir seda yükselir .
Mevlana'nın Şems-i Tebrizi'nin türbesinden.
Bir sarhoş narası eşlik eder.
Fatih'in Yavuz'un meskeninden.

Saat gecenin bilmem kaçı.
Hilal'im benim....
Bilmem hangi köşesine takıldın haçın.

Bak bir gölgelediğin toprağın üstünde gezene.
Ne sana saygısı var . Ne de uğrunda ölene.

Ey Toprak kus yuttuklarını..!!
Yoksa halimiz nice olur..?
Görmüyor musun..? Lgbt nutuklarını.
Üzerinde gezenler bilmiyor unuttuklarını.
Kus yuttuklarını ..! Toprak kus ..!
Yoksa Mehmet'inin kanı değil.
Lgbt'linin salyası ıslatacak o güzelim dağlarını.

Hem...
Ne oldu sana ..!? Yıldızım benim...
Bize mi küstün ?
Neden parlamaya daha yok niyetin...

Oysa....
Ne kahramanların anlında belirirdin...
Ne zorlu seferlere ışık verirdin.
Her ne olduysa bize birden küsüverdin.
Küsmek ne kelime zalimlerin içinde bırakıverdin.

Ecnebi kadar gezemedim vatanı ...
Sustum hep söylemedim gönlümde yatanı..
Af edermiyim ? Ayasofya'mı müze yapanı.
Fesine Kabe'nin süpürgesini takan atam varken.
Kaale alırmıyım Çankırı'da rakı açanı..

Şimdi edecekler belkide benide vatan haini.
Anlamıyacaklar beni İstiklal marşı gibi..
Duaları elbet var bir işiten..gelecek bir gün biri.
Kurtaracak senide benide Fatih Sultan Mehmet gibi....