Gün akşamına erdi,gayrı yol yürünmez.
Gönül yoldaşdan ayrı menzil aşılmaz.
Eller Dûa’da,kandilim ince bir çerağ.
Diyâr-ı hayâl,yâr ile kûşe-i ferağ.
Bîçâre-vâr gönül ma-şûka’dan bî-haber.
Gün söndü,bu cân yâr ile illet-i seher.
Yandı bülbül-i şeydâ nârına gül-i bağ.
Yetiş Yâ’’ Sâhib’’,beden ölmede akıl sağ.
15-01-2009.
Çerağ…çıra.
Diyar-ı hayâl…hayâl âlemi.
Kûşe-i ferağ…rahat edilen yer,mekan.
Bîçâre-vâr…zavallı.
Ma-şûka…sevilen,sevgili.
İllet-i seher….uykusuzluk hastalığı.
Bülbül-i şeydâ…deli,dîvâne bülbül.
Sâhib…koruyucu.
Gül-i bağ…bağın gülü.
Kayıt Tarihi : 15.1.2009 16:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
klasik şarkı formuna uygun güfte.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!