Diyar-ı Gurbet Şiiri - Kayahan Tas

Kapıldım gurbet rüzgarına bir şey anlamadan
Ayrı düştüm anadan babadan ve yardan
Daha yaralarımı bile sarmadan
Harcadı beni bu zalim zaman.
Ey kuşlar konuşun! Getirdiniz mi yârimden haber?
Yoksa ötüşünüz yine mi taşıyor keder?
Ey rüzgar sen söyle! Getirdin mi onun kokusunu?
Yoksa sen de mi kestin artık umudunu?
Ey tam karşımda duran şu dağ!
Dile gel de bari sen güzel haber et,
Malum kimseden yok bana beşaret
Gönlümde ne kaldı garam ne de bereket.
Bu yüzümdeki kırışıklıklar,
Gözlerimdeki morluklar
Ne zamandan beri varlar?
Bakmayalı aynaya olmuş yıllar,
Yârimden haber almayalı düşmanım oldu aynalar.
Bakakaldım uzun zaman
Ben miyim bu aynada yansıyan?
Akıp götürmüş beni kendiyle zaman
Gözlerimdeki ışık gitmiş farkında olmadan.
Ama yok bu feryadım gereksiz!
Suçlu ben değilim sizsiniz,
Ey kuşlar, Ey rüzgar, Ey karşımda suspus kalan dağ!
Beni siz bitirdiniz.
Ne iyi bir haber ne hatıra getirdiniz
Gözlerimdeki ışığa perdeyi siz çektiniz.
Ben tekrar hicap edip de baksam şu ayn-ı mün'akis'e,
Yaşla dolsa
Gözyaşlarımla bozulsa muvâzene-i bahriye
Yalvarıp yakarsam da haykırışlarımdan kime ne?
Ayna bile artık tanımıyor beni,
Kaybettim ben çoktan benliğimi.