Diyar-ı Bekir İçremde Yangın Yeri

akasyalı avlularda koşan haylaz çocuklar gibiyim
babi'lin asma bahçelerinde kaybolmuş gerdanlık
benzersiz aşklar yarıştırır rüzgar güllerim
körpe nergisler açarken yosun kayalıklar
ve bir yılan hikayesine evrilir barış
pembesi roman öldürür güllerin
kırmızısı
tomurcuk göğsünden vurur kürd’ün gelinini…

diyar-ı bekir
kan/ayan içremde yangındır sevdan looo…

destanlar örter kaf dağının ardında uykularımı
yavru cerenler seker tül ipekten rüyalarımda
çakarken kıvılcımlar ardı ardına maviş
kömür karası gözlerime çakmak çakmak
sığdıramam göğsümün yuvasına cihanı
ürkek bir serçenin kalbinde kuyu
nazlı sevgilinin gülizar teninde ben
ıpıssız çöllerin buzul yalnızlığında
ve ölümcül kıyısındayken hayatımın…

diyar-ı bekir
kehribar göğsümde hançerdir künyen looo…

yaldızlı bulutlar süzülür her gece yarısı
“tîgris” olur gözlerim, “ben-u sen” akar
kurşun bakışların ardın sıra hüzünler
ve sararmış ömürler yaşanır
demir kapılar ardında ağaran yıllar
sonra
kara kıraç toprağa sinerek ağırdan
yağmurlu ıslaklığın o enfes kokusu
sabahın veremli sıtmasına el verir umut
soylu bir güneş gibi morarmış ufuklardan
kırık dökük pencerelere sızarak usul usul…

diyar-ı bekir
eğilmez boynumda fermandır ölüm looo…

kavuşma faslındayım ayrılık elzemdir
yedirenk ebem kuşağı altında muamma
ölüm sıtması var tanyeri doğmalarında
üveyikler gül uykusundadır, yarı baygın
ıslak bir bulut geçer şehla gözlerimden
çıkmaz sokaklarda şen çocuk seslerine
ve mümbit tarlaların toprak kokusuna
ılıman öpücükleri karışır saf umutların…

diyar-ı bekir
başkaldıran mısralarıma mevandır adın looo…

2013/