Diyar Şiiri - Tangül Çehreli

Yeşile sızdı mavi tenhalar
Yalınlığın özünde yoğrulur titrer yüreğim
Mühürlenmiş lebler bakan gözlerden daha ürkek
Çık gel alâyişli edanın bekâretiyle
Gel ki Ummanlara kürek çekelim yorulmadan
Şakaklarıma sürgünlerin hüznü çökmeden
Bedenimin örtüsü inmeden,
Ruhumun ürpertisi dinmeden
Karakalemle yazdığımız şiirimizi
Büzmeden yırtmadan tutuştur elime
Değdir beni yüreğinin dorukta ki demirli tellerine
Kanasın her yanım acısın yeter ki varlığını hissedeyim ilânihaye
Bak, bak ki görebilesin emanete bıraktığın fecir’i gözbebeğimde
Tıknaz cihanın bol beline sığmayan tufanlarda yol alırken zaman, zaman
Mucizesine secde ediyorum yaradılışın
Ah! O manidar dolgun sükût içinde yoğrulan melek
İnleyen kalbime akar, akar, yakar duaların
Gizemin cezp eder iklimlerin eteklerinde savrulan ruhumu
Beklerim ak düşen saçlarımla, yaş akan gözlerimle,
Can verene ulaştıran var oluşu beklerim.