Diyar Şiiri - Ziya Tokdemir

Şefkatin izi kalır yürekte
son gördüğün anda kalır
Ey gönül
benim canım, biri bin edenim
sevmek için bir sebep yoklayanım
Elimdeki yarayı izliyorum
vakit geçtikçe kapanıyor
tekrar düşüp kanatıyorum
ben yazdıkça kanıyor ve durmuyorum
zarar görüyor istemeden
Kapanıyor fakat acımıyor derim
derdim de bir zamanlar
kapanmaz yaralar
Kör bir bıçak doğuruyor etimi kesiklerimden
leke bırakıyorum ardımda
Koşarak gelecektim kaçtığım delikten
ruhumu yücelten alkışlarla dönecektim
dönecektim ama yüzüm yoktu
babam ikaz etmişti oysaki
3 küfür döküldü ağzımdan
biri bana, biri sana, biri zamana
zaman sarsılmaz bir sanrı
ve sen ve biz
ol deyince olmadı
Anlamına kafa yorduğum bir tablo
yanılmışım doğrusunu düşündüklerimde
En iyi ihraç malımız fikirlerimiz olmalıydı
öpücüklerinle ıslanmış dudaklarımda
Ruhlarımıza çökmüşler, kanadımızı budamışlar
bir olur sanmıştım
vardı ya bu soru
varoluşsal sancılarla
bu bile yaşatır senin koynunda