Diyalog siir ayna ve benn

Ayna ve Ben

- (Ayna)
Beni nasıl görüyorsun, yansıman?
Gözlerinde saklı olan hüzünle,
Kendinle yüzleşmeye cesaretin var mı?
Gerçeklerim var, onları saklayamam,
İçindeki çığlığı duymaktan korkma.

- (Ben)
Biliyor musun, kaçmaktan yorgunum,
Aynadaki sen, acılarımı biliyorsun.
Her sabah, o derin yaralarla başlıyorum,
Kabuk bağlatmadan geçiyor zaman,
Her gün biraz daha kanıyor içimde.

- (Ayna)
Kaçmak yerine, yüzleşmeyi dene,
Her yara, bir hikaye anlatır.
Kendinle barışmak, seni özgür kılar,
Gerçek, acının içinde saklıdır,
Yüzleşmek, seni yeniden doğurur.

- (Ben)
Ama içimdeki acılar beni boğuyor,
Kendimle konuşmak zor,
Duygularım, bir fırtına gibi,
Kendime “iyiyim” derken,
Yalnızca yalan söylerim.

- (Ayna)
Yalnızca kendine karşı dürüst ol,
Yalanlar, ruhunu çürütür.
Gerçek yüzleşme, her yarayı kanatır,
Ama aynı zamanda iyileştirir,
Beni sev, içindeki karanlıkları kabul et.

- (Ben)
Zor, evet, ama denemek zorundayım,
Her çatlak, her iz, beni ben yapan.
Kendimle yüzleşmek, en büyük cesaret,
Artık zamanıdır, kabullenmek için,
Aynaya değil, kendime bakmak.

- (Ayna)
O zaman, haydi bakalım,
Korkularını geride bırak,
Gerçek, seni bekliyor burada.
Yüzleşme anı, seni özgür kılacak,
Ayna, sadece bir yansıma değil,
Senin içindeki gerçeğin kapısıdır.

Final Kıtası:

- (Ayna ve Ben)
Şimdi, birbirimizi kabul ediyoruz,
Yalanlardan arınmış, gerçeklerle yüz yüze.
Ama acı, içimde bir yük gibi kalır,
Her gün, her an, yüreğimi kanatır.
Yok etmeyi düşündüm, bu yükü taşımak zor,
Fakat biliyorum, acılarım beni büyütür,
Her yarada, yeniden doğuşu öğrenmek zorundayım,
Aynada gördüğüm ben, artık sadece bir yansıma değil,
Her yaralı kalp, hayatın bir öğretisi,
Kendimle yüzleşmek, belki de en büyük isyanım.