Diyalog Şiiri - Hekim Coşkun

bir umt tu gelecek
bir gün
hiç ummadığım bir zaman dilimin de
ve belki de
şu an
bizim dışımızda
biz yokken var olan.

zaman ve mekandı
bazen hiç geçsin istemiyor
bazen hiç gelsin istemiyoruz
alıp başını giden her şey bizmişiz?

düşüncelerimi hapsettim bedenime
çok tanrılar yarattım ve yıktım
insan benliğimde
yalnızlığım bundandır

aç avuçlarını öpeyim
güne güneş, geceme yıldız ol
kaldır sınırları sevginden
geri dönüp bakma
her şey yalandır.

tüm zamanlarımı sana kilitledim
ne yüz yıllar
ne bu an
ne de sonsuz gelecek
biz dizede,
sen şiirde noktaladım yaşamı.

en sıkıcı anlar beklemektir
en sevecen anlar kavuşmak
en yücelerde sen dur
en derinlerde ben
sen çok yaşa
ben ölürüm yerine…

tüm sorular düğümlendi dilimde
sevmek ne ki? ;
derler iki kelime.
oysa sevmek direnmektir ölüme.

bu karanlık,
aydınlığa gebedir
tüm sevgiler yaşamaya değerdir
tüm zamanlar ölümüne bedeldir.

sevgi BAŞKALAŞMAKTIR
umutla da bakmaktır
çoğalmak ve artmaktır

bu yagmurlar aglayışmı,
bu fırtına ve boran?
o kadar uzaksın ki,
bi o kadar da yakın.