Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Şiiriniz sanat açısından gerçekten çok güzel. Tebrik ederim! Ancak ölüme bu kadar karamsar bakmayın. Ben bir şiirimde ölüm karşısında alınması gereken tavrı şu şekilde ifâde etmiştim:
Ölüm ayrılık derler bence kavuşmaktır.
Fânî hayattan terhis Dost'la buluşmaktır.
Bizleri ayırmaya ey dost ölüm yetmez!
Tabii ki bunun için fâni şeylere aşırı bir aşk u iştiyakla sarılmak yerine bu aşk u iştiyâkı Bâkî'ye çevirmek gerek. Saygılarımla.
....Herşey bir noktada tükeniyormuş,
Çekermiş her insan bu kadar sancı.
Ölüm güçlüleri de yeniyormuş.
Doğruymuş söylenen: Gerçekler acı... Doğru söze ne denir?..tebrikler Recep bey
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta