Diyalektik tecellisin Şiiri - Halil Kıvrık

Farkında değilsen
Ama;
hep sana bakıyorum.
başımı yukarıya kaldırdığımda aklın düşüyor içerime
Güneşin doğuşundan akşamın alacakaranlığına uzanan zamanda.

Kurşuni özlemsin
bulutlara dokunamamak gibi işlemiş tenime.

Gökle yerin arzulandığı yerde
her gördüğüm;
kahverengi-siyah
yeşil mavi ela sendin.

Saçların ha örgülü ha dağınık olsa
ne fark eder omuzlarına düşmüşlük.
Aynı özlemle doğmuşuz
aynı özlemle yaşıyor
bu heyecanla gözlerimizi
düşlerin peşine düşürmüyormuyuz.

Bir kurşuni hasretsin sen
bulut gibi uzak
kurşun gibi ağır.

Biliyorum yağmur olacaksın yarın
yüzüme görünecek
değeceksin tenime.
saçlarım senden ıslak kalacak

Diyalektik bir tecellisin sen
Senden bana
benden sana
sarıp sarmalanan.
bir içim su
bir(i) içimde
Varlığım-varamamazlığım.