Diyalektik Platonizm Şiiri - Tamer Oğuzcan

Sen, tek neden değildin ki
bu acılar girdabına...
Sarmal bir gelişimin, her başlangıç noktasına atılan
dikmelerden biri idin sadece...
En başlangıç mutsuzluğun,
umutsuz gelişmeleri arasında bir geçiş...
En son da olsan, en baştakine benzeyen;
ve en baştakiyle açılan bu yaranın,
sancılı kanayışında bir inleyiş...
Sen, terkeden değilsin ki, bu anlamda...

Sen, sev diyen değildin ki
bu hayalperest adama...
Normal bir gelişinin, kurdurduğu düşlerimde kaybolan
gitmelerden biri idin sadece...
En başlangıç yalnızlığın,
o mutsuz gülüşmeleri mirasında hakediş...
En son da gitsen, en baştakini izleyen;
ve en baştakiyle açılan bu kapının,
kaçıncı kapanışında bir bekleyiş...
Sen, sevmeyen değilsin ki, bu anlamda...