Hani ey Nâmık Kemâl, müsâdeme-i efkârdan bârika-i hakikat doğardı?
Kendimi bildim bileli (bilmek burda çok iddialı) Gebeyim!
Haldun Taner üstad, hayatın imbiğinden
elekle damıttığı nesrini kaleme dökerken
görünce mahzûnlaştığım
vaslına can attığım
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta