Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yaşlı adam, bankta oturan, başı öne eğik, üzgün gence gözlerini kısarak bakarken,üzgün gencin yanına, kulagında kulaklıklığıyla ağzındaki sakızı patlatarak bir bacağını diğer bacağının üstüne atan bir başka gencin oturduğunu görür. Bu iki zıtlığın keşfine çıkarır düşüncelerini.Önce üzgün gencin alnına koyar parmaklarını.Her dokunduğunda koşullu gülümseyişlerin yakıcı temasıyla çekmek zorunda kalır düşünce dokunuşlarını.Aynı testi diğer gence yaptığında parmaklarındaki düşüncelerin dağıldığını ve koşulsuz gülümseyişlerin toparlanamaz hal aldığını farkeder.
Yaşlı adam, gözlerini kapayarak bu iki zıtlığın kendindeki etkilerini araştırır.Ve düşünce parmaklarını önce alnına, sonra yüreğine koyar.Alnında koşullu gülümseyişleri, yüreğinde koşulsuz gülümseyişleri farkeder.üzgün gencin beyninde idolleşmiş olması yüreğindeki relaks genci tüketmiyordu.
ve anladıki yaşlılık dönemi artık mutluluğu hakettiği bir dönemdi.
(Koşullu -koşulsuz gülümseyiş:Özgürlük penceresiyle bakılırsa eğer)
anlatabilmişmiyim sizin anlattıklarınızı....
Selamlar.....
Çok güzel diyalektik bakış.kutluyorum..Çok doğruuu..Her zaman daha iyiye ve daha güzele..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta