Her ‘an’ kendi içinde sonsuzdur ama;
Her nesnel oluşumun bir sonu olması gerekliliği,
Sonsuzluğun karşısına sonluluk olarak dikilir.
Bu dikiliş, genişliği derinliğe zorlar.
Sonra, derinlik ve genişlik; birlik oluşturup,
Uzunluğun kapısını çalarlar.
Üçleme tamamlanınca;
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta