Her ‘an’ kendi içinde sonsuzdur ama;
Her nesnel oluşumun bir sonu olması gerekliliği,
Sonsuzluğun karşısına sonluluk olarak dikilir.
Bu dikiliş, genişliği derinliğe zorlar.
Sonra, derinlik ve genişlik; birlik oluşturup,
Uzunluğun kapısını çalarlar.
Üçleme tamamlanınca;
Orada görkemli bir enerji boşalımı yaşanır.
Ve zaman; giderek kendi tanımına döner..
Kayıt Tarihi : 24.4.2009 14:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!