Diyakoz Şiiri - Yunus Emre Altuntaş

Diyakoz

Eteklerinden kargalar uçuşuyor farkında mısın?
Siyahî yeleklerini giymiş beddualar gördüm az önce
Senin renginden nefes alıyordu aldırmadım.

Haritaları tırtıklayıp tırnaklarını ziyan etmen neden?
Bilinmezin ardından su dökerler, bir avuç hayır dua
Evladın olsa şefkat nedir, niçindir hiç bahsetmezdim.

Kuruya tasan var lakin yaşın hali nedir bilir misin?
Aynaya bak ve söyle bana, söyle açılır ağızların hakkı için
Gelsen toprağıma elini koysan bunu tarif etmezdim.

Bilirim serinliği seversin lakin yanmak nedir bilir misin?
Ağlayan gözler değil bize şimdilerde dar gelen
Silip acısını kurutan ellerin olsa inan demezdim.

Sana coğrafyadan bahsedecek değilim, hem dünya yuvarlak mı sence?
Bulunduğun çayır çimen arasından bakınca ufuk neresi
Bizden çok uzaklarda olmasan önüne yol diye suları çizmezdim.

Diyakoz! Hamdinle İbrahim’i çağırdınsa ateşin sahibi kim?
Nemrutun gölgesinde bir çardak ve sen namlı vaizi kürsülerin
Cicero olsa cebinde ses etmez hoş görüne güler geçerdim.

Şimdi geriye yaslan, bak gözlerime ve söyle adın nedir?
İsmindeki Allah aşkına tevbe tesbihini duvardan indir
Nar’ı meyve kılan Rabbim Nâr’ı da yaratmasa inan bunu demezdim.