Divriği’de Her Sabah! Şiiri - Arif Tatar

Güneşin bir başka doğuşu vardı burada;
Önce tatlı bir serinlik dokunur;
Gölgeli yamaçlarında…
Bazen boz tepelerinde,
Kızıl bir damlacık büyür gözlerinde…
Demir yolu hatları,
Bağrına sokulur tepelerin…
Ray şakırtıları…
Olmasaydı densizlerin lakırdıları…
Ne de güzeldi bülbül şakıyışları,
Kargaların gevrek bağrışları,
Hele, köpek havlayışları;
Hiç gitmeyen toz bulutları!
Böyle geçiverir;
Divriği’de her sabah!
***
Her köşesinde gözlerim gezinir…
Kalenin bedenine, yıllar öncesinden bir ışık düşer;
Birileri gelip acımasızca bir yerinden bağrını deşer!
Ulu Cami, kıpkızıl yanıyordu karşımda;
Üzüldüm, çok üzüldüm!
Kıvılcım saçan sessiz yalnızlığına!
Kimdi o, sevgi adını veren gül bağına?
Önce, gönüllere gönül sultanları işlenmiş;
Bellidir buradan ceddimin yiğitleri geçmiş!
İşte bak şuraya, silinmez mührünü vurmuş!
O yiğit ki en yüksek tepede yıkılmadan durmuş!

// Mutlaka bir yerde bekler kendini bilmez kudurmuş,
Önceden sinsice gelip kalp dağına tuzağını kurmuş!
Çok ötelerde niçin saldırırlar?
En nadide yerine yurdumun!
Bunda huzur veren geçişi var ordumun! //
***
Şimdi öğle vakti; benim tek sürurum!
Bir köşede durup göğsüme vururum!
Ezan sesi öylesine içten yankılanır…
Ruhuma giden gönül damarlarım can evime bağlanır!
Tanımadığım birisi gelip omzuma yumuşacık abanır…
Yine aynı yerde o kişi, pek yakınımda safa durmuş;
O zaman anladım can gönüldeki yanan gizli kormuş!
Belki de şimdi, maviye bir ucundan kızıllar yamanır!
***
Gelip çatar eşref saati…
Anlamadım!
Her geçişimde dar sokakları…
Ayaklarımdan önce mi yürür?
Sokakların kesme taşları!
Hangi yönedir su akışları?
Söyleyemem hiç kimseye;
Her an anlaşılmaz bir huzur duyarım…
***
Unutur muyum?
Dört yanımdan gözüme;
Geliveren kümbetleri…
Yarısı yıkılmış, sökülmüş, eprimiş eski yapıları;
Her gördüğümde üzülürüm!
***
Kim görür?
Ötelerde bulutlara akan silueti!
Sanki güneşi ilk defa kızıl tepelerde yanar…
Bunda kalbim demir dağlarına özenip kanar!
Görürüm…
Hem her karışında, izi var ulusumun izi var!
Hem de yalçın tepelerinde görünmez gizi var!
Bir kelime eklensin, eğrilip eksilmiş sözüme!
***
Bunda güneşin rengi gök maviye karışır…
Yarın, kim kiminle yarışır!
Biricik dileğim;
Burada da önce küsler barışır!
***
Güneşim bir başka doğar…
Belki de beklediğim;
İlk yağmurum da yağar!
Çokça her şiirime eklediğim;
Ölesiye sevgiye…
Susamış kalbim, ilk defa suyuna kanar!
Sonbaharımı yine ümidim sevince boğar!
Umarım…
Söylenir her köşesinde;
Geçen yıllara, nice yıllara methiye…
Divriği’de her sabah!

24.11.2012 23: 00-Divriği

Gönül çiçeklerimden; teşekkür ederim...
*
Ulu caminin ezan sesi
Ilık ılık eser gönül kurağıma
Sert taşlarına işlenen nakış
Sevgimi artırır cennet toprağıma
Gönüller mutmain olur
Divriği de her sabah _______ Metin Hanlıoğlu
*
Ah, özlediğim memleketim!
Nasıl da geçmiş bağrında,
Geçirdiğim körpe günlerim...
Bilsen ne çoktur sana özlemim;
Damağımda tat,
Dilimde kelam,
Gözlerimde fersin sen, benim!
Özlediğim memleketimsin... _____ Nadire Gülçiçek
*
Benim Anadolum... Bağrına güneşin doğduğu topraklarım, şehirlerim... Gözümün nuru, gönlümün aktığı, doyduğum, barındığım Vatanım..
İşte 'Divriği... Dİvriği'de Her Sabah! '
Şaire ilham olmuş... Yaşatmış sinesinde en güzel anları... Sabahı düşmüş önce kalemin ucuna.. Ata Yadigarı camileri, konakları, kümbetleri, sokakları..
Sonra 'ihanet erbabının' pusuları acıtmış içini.. Dağlarına her baktığında... Ama biliyor ki 'Koç Yiğitler' bekler o dağları, Türk Ordusu geçer gözlerinin önünden...
Tarih, şehir ve yaşadığı topraklara bağlılık vardı şiirde... Yaşadığımız günlerin çelişkileriyle birlikte... _______ Zeybek Hoca