Divid Kalemi Şiiri - Osman Kaya Malatya

Aşk ateşi bu gönlümü sarınca,
Elime almışım divit kalemi.
Bir dudu dilliye meyil verince,
Elime almışım divit kalemi.

Dertler yerden yere vurup yıkınca,
Gönül yurdum yarenlerden bıkınca,
Yollarıma kara duman çökünce,
Elime almışım divit kalemi.

Şu cihanda bir başıma kalınca,
Garip garip hülyalara dalınca,
Sevdiceğim gidip elin olunca,
Elime almışım divit kalemi.

Ayrılığın çilesini çekince,
Deli poyraz yaprağımı dökünce,
Dostun ihaneti belim bükünce,
Elime almışım divit kalemi.

Sevgi filiz verdi döndü çınara,
Hak aşkıyla döndüm coşkun pınara,
Beşeri sevdayı atıp kenara,
Elime almışım divit kalemi.

Güller bahçesinden seyre giderken,
Habibin de şefaatler dilerken,
Kaya der Mevla’ya dua ederken,
Elime almışım divit kalemi.