Divaneyim Şiiri - Şemsettin Veli Erbilli

Bana aşık demeyin bir aşka divaneyim
Sevdanın ışığına dolanan pervaneyim
Yolunda yürüyenim yüklenen karvaneyim
Ben dahi bilmem kimim bu yolun yolçusuyum

Böyle sermest olmuşumki obildiğim aşka ben
Ya özümden geçmişim ya olmuşum başka ben
Kimim ben kayıpolmuşum diyebilsem keşke ben
Ne uykum belli ne de yediğim aş ne suyum

Yorgunluktan yiprenen canım, yüreğim atar
Düşmüşüm bir acuna her yanım moğul, tatar
Karanıklar duyguma eleşir şerrin satar
Durun diyebilseydim alnatsam budur huyum

Bir aşk için değer mi yitirmişim özümü
Doğru dürüst çikmiyor duyurayım sözümü
Göz ferinide bozmuş kör etmiştir gözümü
Bu aşk bu kadar büyük koymaz geceni uyum

Bir köşede kalmışım meczuplara dönmüşüm
Bu aşkın ateşine onun için sönmüşüm
Dağılmış saçlar gibi başka yöne yönmüşüm
Beni benden sormayın sorulmazım ben buyum
Hep içimde besledim yeter sesini duyum