Divaneyim Şiiri - Ziya Aydın

Gözlerine ne zaman bakmaya yeltensem
Beni kendine zincirledin taşa dönüştüm.
Ne zaman dudaklarını görsem ,
aklım,
Beni öptüğünle gelir, sildiğinle gider.
Bu aralar aklım çok da yerinde değil hani.
Kusura bakma düşünmemeye çalışmak bile düşündürüyor seni.

Meraketme gidiyorum artık uzaklara .
Senden uzak Allah'a yakın derler ya
Öyle değil.
Sen bana ne kadar gidersem gideyim,
Hep yakınsın.
Ama farkındasın.
Ama değilsin.