Sensizliğin fırtınası mıdır bu içimde yanan,
yoksa bir yol oluşun cehennemi mi?
Hep cenneti özlerken be gülüm,
sanki,
ateşim oldun ruhumu alev alev yakan.
Freni boşalmış gibi gider durur bu gönül,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta