Divaneyim Şiiri - Tahsin Serdar

Sensizliğin fırtınası mıdır bu içimde yanan,
yoksa bir yol oluşun cehennemi mi?
Hep cenneti özlerken be gülüm,
sanki,
ateşim oldun ruhumu alev alev yakan.

Freni boşalmış gibi gider durur bu gönül,
varacağı son durağı bilir de,
son umut el frenini de çekmez,çekemez,
aklına inat.

Pişmanlıklarında yok olmak ister gibi,
silmek ister ardında kalan son izleri,
ama,ne mümkün,
günahın kıvılcımı düşmüş bir kez gönlüne,
artık,ruhum şeytana esir,
aklım sürgüne..

Belki tatlı bir düş bu yaşadıklarım,
belki de bozulmasın diye dua ettiğim bir büyü,
başka nasıl yaşandı zamansız bahar bu zemheride?
Bir çiçekle bahar olamayacağını bilsem de,
çiçekten çiçeğe koşan arı da değilim,
sanırım ben,
divaneyim.