Divanenim Şiiri - Zekeriya Duman

Gözlerinde gördüm aşkın saflığını,
İpek saçlarının örttüğü alnında,
Beyaz güllere nazire eden bir beyaz vardı.
Ruhumun en ücra köşelerinde tattım o anı.
Nefes alıp vermek dahi haramdı.
Bir sevdayı resmediyordu göz bebeklerin.
Gönül fırçamın değdiği her noktada Keremdim.
Kuşkusuz Aslı görse kıskanırdı seni.
Sabır ikindilerinin çöreklendiği demlerde,
Mahşere döner iç dünyamın bir yerinde.
Sana varmak arzusuyla açmak ister çiçekler.
Baharları saklarım gelişine.
Ne derlerse desinler.
Sevdayı bilmeyenlere izah edecek bir şeyim yok.
Gönül güneşimin aydınlattığı bir seherde
Kanat çırparım her nefeste.
Bilirim ki bu narı yüreğime bırakan sen.
Karanlıklara dolan bahtımı sabah edeceksin.
Manasız bakışlarda insaf arama.
Bir ömür boyu insaf dileyen garibim ben.
Yaralı yürek sevdi seni.
Kıpırdanışlarım ile arzuladım.
Kimseye söylemedim.
Söyleyemezdim seni.
Divanenim..