Divane kalp hikayesi Şiiri - Ufuk Talan

Deli Divane Bir Kalbin Hikayesi*

Ben sana…
Deli divane vurgunum.
Ne akıl dinledim senin sözlerinde,
Ne de zaman hissettirdin varlığında.
Adını bir kez söyleyince,
Sanki ömrüm boyunca sadece seni çağırmışım gibi hissettim.

Yüzünü her an hatırlarken,
Bir an bile unutmamak… azap değil,
Aksine en güzel ceza oldu kalbime.
Sensizlik bazen sessizlikle yarıştı,
Ama içimde hep sen bağırıyordun,
Adını duymadan da seni duymak ne zormuş meğer…

Bir gülüşün bile yetiyordu
Koca bir geceyi aydınlatmaya,
Ve ben, o gülüşe hasret kaldıkça
Susmayı öğrendim;
Ama suskunluğumun içinde
Binlerce kez “seni seviyorum” vardı aslında…

Ben sana yüreğimin en sessiz yerinden seslendim,
Duymasan da sevdim…
Dokunamasam da bekledim…
Ve her defasında içimden bir “amin”le
Sana vurgunluğumu Allah’a emanet ettim.