Divane-i Gönül Şiiri - Şükrü Metin

Seni uçurumdan aşağı atar
Şeytanın atından in deli gönül
O yolda gidenler çirkefe batar
Besleme kimseye kin deli gönül

Kötülüktür onun ekmeği aşı
Bir vücuda bağlı binbirdir başı
Kafana değmesin melunun taşı
Azıcık alçağa sin deil gönül

Bütün sıkıntını Mevla'ya ilet
Tövbe istiğfarla hakikate yet
Nefisle daima mücadele et
Yenilmez kibrini yen deli gönül

Dünyada birtek sen kalsan da yaya
Yıkılmazsın korkma sağlamsa maya
Razı ol hakkına düşen lokmaya
Şükür ile olur şan deli gönül

İntizarla eller namını salsın
Riayet etmeyen gaflete dalsın
Mevsimlik çiçekler kenarda kalsın
Güllerin dalına kon deli gönül

İblis fırsat kollar girerken kana
Yanılgıya düşmek yakışmaz sana
Kulak ver okunan yüce ezana
Yanlış yolda isen dön deli gönül

İsyankâr sözleri alıp diline
Kapılırsan Firavun'un yeline
Karışıp gidersin küfrün seline
Kabul etmez iman,din deli gönül

Bu dünyayı düşün öbür yanıyla
Kim baki kalmış ki malı-canıyla
İlim cezvesinden dil fincanıyla
Cihana sevgiyi sun deli gönül

Hiddetle köpürüp kabından taşma
Engin düşün birden haddini aşma
Hayvanlardan dahi aşağı düşme
Herşeyden yücesin sen deli gönül

Muhabbettir ırmak gibi akışan
İyi,kötü iki yoldur çakışan
Metin-iyim budur sana yakışan
Celil'in aşkıyla yan deli gönül