Divane gönül Şiiri - İbrahim Bayır

Göz yaşlarımdan başka yoktur sermayem
Ömrümü dertler yedi bitirdi
Bana gül diyorlar ben nasıl güleyim
Yeter insafa gel divane gönül

Melhem diye çaldılar yarama
Musallat oldu birileri tatlı canıma
Tez tez çıkar oldular yoluma
Yeter insaf eyle divane gönlüm

Beyaza büründü siyah saçlarım
Ben bu saçları değirmenden ağırtmadım
Çoluk çocuğa karıştı akranlarım
Yeter insafa gel divane gönül

Sahte tabip beni canımdan etti
Sualsiz sorgusuz kesip biçti
Narkozsuz atıyor birer birer dikişi
Yeter insaf eyle divane gönlüm

Gayrı bu yara kabuk tutmuyor
Günden güne iyice kurtlanıyor
İsyani bazı sahte hekimler candan ediyor
Yeter insafa gel divane gönül