Tutmuş iken,doğru yol, niçin saptın ki ondan
Sen beni karanlığa,ittin divane gönül
İlim bir mürşit iken neden vaz geçtin bundan
Kitap nurlu ışıktı, attın divane gönül
Hayatın her yönünü, kitaptan öğrenirdin
Okul sıralarında, yorulmak bilmez idin
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
