Tutmuş iken,doğru yol, niçin saptın ki ondan
Sen beni karanlığa,ittin divane gönül
İlim bir mürşit iken neden vaz geçtin bundan
Kitap nurlu ışıktı, attın divane gönül
Hayatın her yönünü, kitaptan öğrenirdin
Okul sıralarında, yorulmak bilmez idin
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var