Divane gönül
Ne tez solu verdi bahçe bağlarım.
Büyüyor durmadan hasret dağlarım.
Kendim yazar kendim okur ağlarım.
Vuslat nedir bilmez divane gönül.
Acı hatıralar deşer yaramı.
Alnımdaki yazı ak mı, kara mı?
Derdim kime yazsam, zalim yara mı?
Hiç mi yüzün gülmez divane gönül.
Bekledim hele kış belki yaz gele,
Yar eli bırakıp bana az gele.
Dediler kalem al, name yaz gele.
Umut yok, yar gelmez divane gönül.
Bir gün yolum düşse yarın o yana,
Nerde, soracağım gören duyana.
Garip Sura yansın kıymam o yana.
Bu hasret çekilmez divane gönül.!
Sura Farzaliyeva
Kayıt Tarihi : 25.12.2012 12:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sura Farzaliyeva](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/25/divane-gonul-28.jpg)
Göreyim bir kere diye yüzünü
O yar zanneder unuttum özünü
Yar halini bilmez divane gönül
Ve işte 'Divane Gönül' kalır geride...
Ne güzeldi... Kutlarım Sura Hanım..
böyle güzel bir sunuyu
biz şiir severlerle
paylaştığınız için
TÜM YORUMLAR (5)