Divane Gönül. Şiiri - Asım Karabağ

DİVANE GÖNÜL
Nedir bu telaşın,nedir bu hayın
Dört nala kaçarsın divane gönül
Bir güzel gördünmü belliki huyun
Başında uçarsın divane gönül

Kim astı yıldızı mahmur gözüne
Ayın şavkı vurmuş bahar yüzüne
Ne zaman uzanıp yatsan dizine
Kendinden geçersin divane gönül

Ateşlere düşmüş narlar içinde
Yıldırımlar çakar parlar içinde
Soğuk kış gününde karlar içinde
Volkanlar saçarsın divane gönül

Bir sevgi tohumu düştü toprağa
Yürüdü can verdi kuru yaprağa
El atıp yoğursan sahipsiz bağa
Çiçekler açarsın divane gönül

Melul Mahsun yaşlar akar gözünden
Mecnun’dan beterim senin yüzünden
Hakkın şerbetini Hakkın izinden
Kanarak içersin divane gönül

Gönül bir kabedir aşığa yeter
Sever sevdalanır dumanı tüter
Sende bir fanisin bu ömür biter
Dünyadan göçersin divane gönül