Divane Gönlüm Şiiri - İbrahim Bayraktar

Aşk divanesi gönlüme bir sor,
Delice sevmesi ne kadar zor,

Seviyorum seni delicesine,
Seviyorum seni ölürcesine,

Perişan olmuşum yok ki haberin,
Aşkımın peşinde durmaz gezerim,

Güzelliğin dillere destan olmuş,
Aşkımın gülleri baharda solmuş.

Kara bahtım ayrılıktan yazılmış,
Derin izleriyle bana kazılmış.

Aşkınla yanmışım deli gibi ben,
Yanıma gel sevgilim, yanıma gel,

Doyasıya bakamadım ki sana,
Göğsüme açıldı koskoca yara,

Aç şu kollarını koş bana doğru,
Kavuşuruz belki bahara doğru.

Mutluluk nasıl şey bir de ben bilsem,
Mutluluğa seninle beraber ersem,

Yaşlı gözlerim ne zaman gülecek?
Yok bir dostum yaşımı dindirecek,

Esen deli rüzgar içeme işler,
Aklımdan gitmiyor gördüğüm düşler,

Yolunu şaşırmış yolcular gibi,
Severken kahrolmuş aşıklar gibi,

Sevmişim zalimi deliler gibi,
Sağ iken gömüldüm ölüler gibi,

İçtim aşk meyinden sarhoşum şimdi,
Gönülden sevmişim güzeli şimdi,

İbrahim söyler kendi kendine,
Kendisi tutuşur kendi derdine,

Bilir misin bu yazan şairi?
Sevmekten kahrolmuş divane biri.