Divane Gönlüm

DİVANE GÖNLÜM
Ne feryat edersin, divane gönlüm,
Senin bu feryadın, duyanın mı var,
Mahşere göçüp, dursan divana,
Sırat'ı geçemeye, mecalin mi var.

Derdinim dermanı, saklıdır arş'da,
Ellerim semâda, hergün dua da,
Yârin diyârını, kıble belleyip,
Durma koş gel gayrı, diyenim mi var.

Hasret yükü dolmuş, gam dolu heybem,
Simamı kuşatmış, bitmez bir elem,
Bu kara sevdanın, zekâtın versem,
Tek bir akçe bile, verenim mi var.

Zayi oldu kalbim, aşk hududunda,
Kaybettim yolumu, döndüm mecnuna,
Vuslatı umarken, candan olsamda,
Halin nedir gönlüm, bilenim mi var.

Rabb'ba ikrar verdim, saklamadım ben,
Helâk olsam bile, taştın dünümden,
Çok acı çeksem de, ben ta ezelden,
Tatlı bir merhemi, sürenim mi var.

Ay gibi cemalin, düşer geceye,
Ben zor dayanırım, sensiz bir güne,
Hamdi derki yârim, gelsen görmeye,
Senin gibi yüzüme, gülenim mi var.

Gayrı heves kaldı, bu sevda bende,
Maşuğun bülbülü, öldü kafeste,
Solumda hasretin, artık zulümde,
Gözümün yaşını, silenim mi var.

Kifayetsiz dünya, kahırla dolu,
Ebedimde olan, ezelden doğru,
Sensiz teslim etmek, nasipse ruhu,
Ahde vefa edip, gelenim mi var.

Yüzüm gülmez benim, hasretim ağır,
Yârim uzak bana, kulağı sağır,
Yarab' beni artık, yanına çağır,
Yıldızdan hahtıma, düşenim mi var.

Yazan: Hamdi Y KANTAROĞLU
21 Kasım 2020
İstanbul