Divane gönlüm Şiiri - Adem Armağan

Hasret kaldım yare,demem sırrımı,
Derdimi kimseye,açamadım ben,
Özler gönül ela gözlü perimi,
Mecnun gibi sevdim,geçemedim ben.

Gönlüm çile çekti,aşka büründü,
Yar peşinde koşup,yerde süründü,
Ara sıra hayal meyal göründü,
Rüya mı gerçek mi? seçemedim ben.

Kaldır artık yeter,kalbimden yası,
Anlar oldum ben de,ham ile hası,
Aşkın şarabından,doldursan tası,
Nasip olmadı ki,içemedim ben.

Derdim çok büyüktür,değil sıradan,
Yardım eyle Rabbim,beni yaradan,
Aramışım onu,deniz,karadan,
Helikopter ile,uçamadım ben.

Kul Armağan kendin niçin yorarsın?
Ümitle,korkuyla,onu ararsın,
Elbet gelir birgün,onu sararsın!
Engel var arada,göçemedim ben.