Divane Gönlüm Şiiri - Çağlar Canbulat

cemalini gördüm eridi ruhum
meskenim yok aşkın kül olmuşum
sinende bir yangın yeridir gönlüm
azgın sularda durulur aç ruhum
deli oldum devirişten öteye
divane oldum mevlana’dan beriye
olmazların içinde buldum kendimi
dertliyim gamdan elemden ahtan gayri
yola düştüm aşktan, arlandım yardan
bi çare ahvalim kerem olmuş mecnun olmuş
arsız susuz dilim pervasız neyleyim ne edeyim
çöllerde gezerim mevla’dan derman
yardan medet aşkından sabır dileneyim
divane gönlüm her aşka yelken açtığımda
ben sende öleyim