Gece gündüz yanıp söndü
Şu benim divane gönlüm
Aslan’ken KEDİYE döndü
Şu benim divane gönlüm
Dağ bayır demez aşardı
Dünyaya sığmaz taşardı
Şen şakrak hayat yaşardı
Şu benim divane gönlüm
Gidip bir dağa yaslanmış
İş görmez olup paslanmış
Atmıştan sonra uslanmış
Şu benim divane gönlüm
Tok gezerdi kalmazdı aç
Dert olurdu başında taç
Şimdi bir güzele muhtaç
Şu benim divane gönlüm
Hayelleri gerçek sanmış
Gördüğü gözlere kanmış
Sevda güneşinde yanmış
Şu benim divane gönlüm
Remzi der sarardı soldu
Türlü türlü dertle doldu
Bir güzele mahkum oldu
Şu benim divane gönlüm
Remzi Timar
18 – 5 - 2025
Remzi TimarKayıt Tarihi : 18.5.2025 10:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!