Gönlüm güler baharın açan gülünden
Hüzün duyar genç ihtiyar ölümden
Konuşur hep akıllıy nan deliy nen
Dünyanın en delisi divane gönlüm
Bahar diye doğaya taban yağladım
Acı çektim yinede uyum sağladım
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta