Divane bir gönül Şiiri - Adem Eminoğlu

Yorulmuş divane bir gönül
İnzivaya çekilmiş hayattan
Artık beklemek yok,umut yok
Ne giden nede kalandan

Uzaklardan bir ses
O kadar masum o kadar candan
Bir ses..tutar yüreğimden
Kaldırdı beni düştüğüm yerden

Dolaştığım hiç bir yere benzemiyor
Bu yollar, bu kaldırım bu kuş sesleri
Kalmasın geçmişten tek bir anım..
Bahtiyar olmak hangi Mecnuna nasip olmuş
Her hülyanın bir uyanışı var

Bir yerlere sığmadığım anlar gibi
İzahı olmayan duygular hisler
İtiraf edemediğim ,kendime bile

Şu hüzün bulutları anlatır mı
Yada şu dumanlı dağlar
Çağlayan ırmaklar belki...

Rüzgarın savurduğu saçların mı
Aklımı başımdan alan gözlerin
Gül gibi açan gamzelerin
Öpüp okşanası ellerin....

Ah pembe güller sarı laleler
Beyaz zambaklar diyarı senn..

Bir hasret ateşi sinemde
Ayları günleri sayan benn...