Divane Aşık Şiiri - Esma Holoğlu

Ey, gülüşü güneşime meydan okuyan adam!
Neredesin? Yetmez mi bu hasret?
Gayri çekemez oldum şu ayrılığı
Haydi gel yar, gel ki bitsin şu yürek yangını!

Ey, tüm güzel hislerimin katili olan adam!
Öyle çok özledim ki seni,
Özlemim kalbime batar oldu.
Haydi gel yar, gel ki her zerrem çiçek açar olsun!

Ey, ne gelmeyi ne gitmeyi beceren adam!
Sen benim için nefes kadar önemlisin,
Beni nefessiz bırakma.
Haydi gel yar, gel ki her hücrem seninle dolsun!

Ey, elimi tutmadan kalbimi tutuşturan adam!
Sen herkes gibi olmaktan korkardın,
Ben ise senin için herkes gibi olmaktan…
Haydi gel yar, gel ki şu harabe kalbim mutluluğu ağırlasın!

Ey, bana en büyük zararı veren adam!
Sen bir kuyu gibisin, derinlere inildikçe güzelleşen,
Ben ise çaresiz bir korkak.
Haydi gel yar, gel ki şu kuyu benimle dolup taşsın!

Ey, beni gözyaşlarına boğan adam;
“Ağlama, ben seni güldüren adam olacağım.” Demiştin.
Yalan mıydı?
Haydi gel yar, gel ki gözlerime bağlanan şu çeşme kurusun!

Ey, ilklerin kutsallığına inanan adam!
Sen ilkim olmak isterken,
Ben seni soluma, soluğuma, sonuma mühürledim.
Haydi gel yar, gel ki aşkımız sonsuz olsun…