Divâne Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Bayram gelir bir köşede eyleşir
Kendiceği kendisiyle dertleşir
Biri selâm versin diye bekleşir
El pençe divânda durur divâne.

Düğün dernek toylar kurulur her gün
Hoşsohbette hatır sorulur her gün
Divânede yaylar gerilir her gün
Sokaklarda çulu sürür divâne.

Günler günü kovalarken ömürden
Dolu çarpar kaçariken yağmurdan
Yaratıldık balçık denen çamurdan
Aslında gerçeği görür divâne.

Zevk-ü sefâ insanlığı çıldırtır
Hevâ heves akılları aldırtır
Ölüm gözlerdeki tülü kaldırır
Hâk bildiği yolda yürür divane.

Kapısına kilit vuran dostları
Arzuhâlin bilmez bazı üstleri
Nedir divânede bilmem kastları
Mâlum bir mezârda çürür divâne

Silkinip uykudan aslına erip
Aklıyla fikriyle el ele verip
Erlik meclisinde kendine gelip
Hakîkâti yüze vurur divâne

Cevr-i mâh mihmândır sözüm zamâne
Devr-i şâh Rahmândır közüm yamâne
Sezâî tamamdır sazım divâne
Mızrâbı tellerle yorar divane.