Divane Şiiri - Salman Cigdem

Ey divane gönlüm!
Bilirim avucunda ateş var.
Sinen yangın yeri gibi yanmakta.
Gözlerinde mahsunluk gariblik var.
Sîmanda terk edilmişliğin derin izleri.
Sözlerinde kış kadar uzun yalnızlık var.
Ey benim divane gönlüm!
Bilirim gölgesinde kaybettin aşkı yârin.
Gözden uzaktasın çünkü.
Kapalıdır gönül zindanları.
Çikamaz o sonsuzluk girdabından ask.
Divanesin çünkü.
Gönül.
Ne yaman derdin var ey divane.
Sanki ölümüne kürek mahkumusun.
Yok,yürek mahkumuyum dergibiydi ellerin.
Nasırlı kanlı yaşlı çizik çizik.
Gül derlerken oluşmuş,yarine.
Aşk toplamayamı geldin sevgimi?
Hasret toplamayamı geldin özlemmi?
Vuslat sürgünde ezelden beri,
Bilmezmisin ey divane.
Neden beklersin sürgünü sürgünde?
Olmayacak nedensizlikelrdendir platoniklikler.
Artik divanesin sen ey gönül.
Yokluklarda büyüttün vuslata emenin hazzını.
Bilirim,zemheridede söyledin aşkını.
Kara kışlarda durduramadı seni.
Güneşin ateş olup yağdığındada,
Zaman yavaşladığındada hızlandığındada.
Dur ey divane gönlüm dur.
Durki ilerisi uçurumdur.
Düşeriz gözden gönülden özden.
Sükût sükût elzemdir şimdi.