Divândan Gelen İlham Şiiri - İrfan Karap ...

Haz duydum bahçesinde dolaşırken Divân’ın
Güldeki simanın ve bülbüldeki sedânın

Ses verdi kasideler çıkıp arşa söz verdi
Aldım sözü derledim şimdi kelam senânın

Kainat secde etmiş tüm melekler dizilmiş
Cümlesi hüsnü için yanmadadır Hudâ’nın

Bilen bilir meyhane gazelde alamettir
Aşk der şarap der işret der asıl dert giryânın

Sâki meclise gelir sunar aşkı destinden
Yâr lebinden renk verir bâde dolu sagârın

Aşk kokar aşk konuşur cümle aşık doluşur
Dağılır tüm dertleri fâni denen dünyanın

Aşıklar nazar alır durmadan âhın alır
Solmuş çiçekler gibi cumbadaki nigârın

Dilekler olur hüzzam felekler olur zalim
Yanar mumu anbean vuslat dolu semânın

Gazeller tutuşturdu bendeki bu feryadı
İstanbul oldu sembol gâh aşkın gâh vakârın

Nedim aşk ile doldu methetti İstanbul’u
“Bir safa bahşetti ki” aklı durdu zamanın

Nefi haşin ve sertti hicvetti İstanbul’u
“Çerh ile söyleşmedi” sonu oldu civânın

Fuzuli ta Bağdat’tan seyretti İstanbul’u
“Aşk derdiyle hoş oldu” anlattı hep hicrânın

Galip Allah aşkıyla yüceltti İstanbul’u
“Süzülüp çeşm-i âhu” terkeyledi mekânın

Güzellik gelir geçer ademoğlu hissetmez
Yakar gönlü serâbın hiç eksilmez hüsrânın

Uzaklar tuzak olur yakınlar olur harap
Ne kaldıysa yaşanır dünya denen mezarın

Redifler yalan söyler şairler nadim olur
Aruzlu dumanından hayal yağar mananın

Dünya alsan ne çare yırtınma pare pare
Bu âlem-i fânide lafı olmaz diyârın

Kâh üzüntü depreşir kâh sevinçler uçuşur
Bir devir saltanatı biter elbet cihânın

Bu ömür mevsim gibi her anını yaşarız
Kimi zaman baharın kimim zaman hazanın

Divândan ilham geldi gâhi olgun gâhi ham
Affeylesin üstatlar çiğnediysem izânın

İmgeler yalnız dosta meram anlatmak için
Kimliği meçhul gelir gönle ırak ağyârın

Ola ki yüreklere biraz ışk salar irfan
Bu şiir burda biter sonu gelir figânın

Ocak 2008