Divân Şiirinde Sevgili

Ganimetler ve nimetler hepsi ona verilir
Nesirdeki nazımdaki tek sevgili. İşte o
Memleketler, mücevherler hep önüne serilir
Servetiyle varlıgıyla ilk ilgili. İşte o

Mani olan yabancılar başka yöne yönlenir
Bakanların gözlerini kamaştıran yonca o
Gece gündüz aradaki düşmanları önlenir
Meclisteki bülbüllerle cilveleşen gonca o

Kavuşmaya mani olmak yakın düşmandan gelir
Zulmu sever, insafsızdır, vicdan nedir bilmez o
Acımasız işkenceler kem suhan ondan gelir
Aşık olan tutkunların göz yaşını silmez o

Güzellerin en güzeli, kap karadır gözleri
Kıp kırmızı dudakları, öpücükten kaçan o
Kibar kibar konuşurken sihirlidir sözleri
Göz kırparak şarkı söyler, sevinç neş'e saçan o

Buluşmayı istesede randevuya gelemez
Fırsatını bulunca da mendilini sallar o
Namusludur edeplidir teamülü delemez
Ümit vermek isteyince kısa bir not yollar o

Her an ister tutkunlara sözünü dinletmeyi
Etrafında dönenleri görmezlikten gelen o
Yalvartmayı, ağlatmayı çok sever inletmeyi
Kıskanç aşık görünce de içten içten gülen o

Ortalıkta hiç görünmez, amma pinhan değildir
Selvi boylu, gül yanaklı yaratılmış bir kul o
Canlı mahluk zannedilir, normal insan değildir
Şeytan mıdır, melek midir adı yoktur, mechul o.

Örnekler

Ey sevgilim, lûtfeyleyip âgûşuna aldın beni
Yalnız küçük bir bûseyle sevdâlara saldın beni

Dağ deldirip Ferhat gibi, yol kaybeden Mecnun gibi
İklimlerin en çirkini sahrâlara saldın beni
*****

Kimse senin selvi endâmına enbâz değil.
Hendem olan dostlarım sen gibi mümtâz degil.
*****

Selvi boylum dil bağından gül fidânımsın benim
Nevnihâlim dünya-ahret sen revânımsın benim
*****

Mestâne çivit gözleri asmâna değişmem
Çeşminden akan eşki de ummâna değişmem

Vuslat haberin duymayı çok isterim amma
Firkat düşü’nün sunduğu hicrâna değişmem
*****

Ey bâd-ı seher, lûtfile dildâre dokunma
Cânânıma el sürme sakın, yâre dokunma
*****

Hele bir gelsin o büt herkesi hayrân edecek
May içen dostları birbirine düşmân edecek
O gül endamlı güzel bahçeye hiç gelmez ise
Baharın gülleri, bübülleri figân edecek
*****

Tam üç sene hiç yılmadan emrinde köleydim
Hizmetçisi ben, gözcüsü ben, bekçisi bendim

Yıllar sonu hasretle senin kalbine girdim
Lutfunla fakir hâneme hoşgeldin Efendim.
*****

Benzemezsin kimseye sen, yoktur emsâlin senin
Titretir ma’sum dudaklar kehrubâ lâl’in senin.

Saç siyah, zülfün siyah, çeşmin siyah rû’yün temiz
Bir buçuk dünyâ değer vechindeki hâl’in senin.

Kimse bilmez çektiğim gurbette hüsrân cevrini
Izdırabtan kurtarır vuslat diyen kâl’in senin.
*****

Aya baksam görürüm vechini saçlar arasında.
Sana baksam görürüm kevkebi bir şeb karasında.
*****

Meyle memlû kadehim sen yok iken boş görünür
Gece âsmân-dere rûşen var iken loş görünür

Kara sevdaya düşen, ben gibi sarhoş görünür
Sunulan câm-ı tehî, sen var iken hoş görünür.
*****