DİVAN ŞİİRİ
YARA DÜŞTÜ YAR
Zerrin taciriyle arzı endam ederken
Seyrü seferde bir kıraç mahalda yara düştü yar
Cümle can gelipte dizlerine vura vura hun akıttılar da dermanı sakıt oldular
Derununda aşka yara olunca yolları göremedi yara böyle düştü yar.
Nice gam iç inde beyhude bir demi vardı,Dünyaya karşı durmaya çok çırpındı,
Amma dünya istihza ederek ona baktı o yüzden kendine bu yeri deşti yar.
Düştüğü yere bakındı ki kendinden başka oralarda başka yarmı var?
Görmedi ki bir diyara götüren yolunda, kervan sarpa sarınca yara düştü yar.
Zulmetin ne ey felek diye nida etti de bir duldaya tutundu da dua etti
ben yolun fanisiyim beni zalim bir yarka bırakma !
Yar zulmu derin olur sormaya hacetmi var o yüzden o yara düştü yar..
Sevda beni zulme götürdü teslim etti dedi.
Zulme takatım yok benim ,ahın kuyusunu atma beni gönlüm, aşk istemem
Ağladı göz yaşından kör olan gözleriyle o yara düştü yar
Ahir ömründe bu yolun sonu berzah gibi, geri çıkılmaz bir yar olursa,
Böyle bir yeri evvelden doğup gelen akıbetti görmediği yara düştü yar.
Ben ancak söylenen ağıtları bülbülden çok dinledim buralarda,
Ağlamayan kalmamış o bülbüllerin hepsi dediler yara düştü yar
Anladım ki dünya yüzünde bir tek ağlamayan yoktur ki yar ardından ağlamasın,
Çünkü gönül dağına çıkamaz oradan bir defa düşünce yar
Hayrın olmadığı yere ekilen şer ekinlerinden tınaz biçilmez
Onun mevsimi olmadığı bir zamanda yara düştü yar
Enver Ünver
4.5.2018
14,06
Kayıt Tarihi : 5.5.2018 12:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!