Divan Şiiri Terkettim Gönül Eslihasını

Beyhude değil Rahman'ın keremi lütfu ki, arzularım mukabilince tezlil ile zem etmez diye serdimdir, niyazım benim ,
Maazallah, bu niyazım olmazsa, o zaman dini şirk yüzünden hüsranın olmazmı benim?
Bilmek istiyorum, kozalağı yarıpta düşen çekirdeği düşündüm de,
toprakta açılan, daldan ilahi kudrete giden bir yol bu,
Hangi diyarda ağlayan mahlukatın da bir kısmeti olmasına niye şaşmalı ? Esrarengiz bir vak'a değil ki
Mevsimler içinde bahar, baharda açılan çiçekli bir yol bu
Mümasil gibi itiraz esbaba amma, vukuatın şekli şekvadan büyük
Bir hüsranda ne kadar büyük azabın çilesi,
Nevü bahar çiçek açmıyorsa, bittabi bir esbabı mucibeye uyar ki baharın geçilen köprüsünden biridir denilen bir yol bu.
Gönlün güzel bir tarafta yaşama arzusu güzelin çehresinde okunan meali bu ki, faraza bir bir yanlış okumadır,
O zaman cezbe, altın kuşun uçamadığına benzer eyer ile semerin
emel gayesi, iki keskin sırtı ile acıtmadan gidilen bir yol bu,
Lâkin şeklin ağırlığı bizar ediyorsa bedeni ne olmalı çıkar yol,
Buğdqyın nimet olmasıyla, Serendip hangi candan, cana yazgı oldu cenneti aladan gelen yol bu ?
Kişinin esrarı cezbindeki tamahmı acaba gönlün deki virandan çıkarak semaya giderken, kartal misali cebel dağlardan aşmakmı gerek
Öyle fikri nasibeder di ki o yolda dileseydi fil vaki halini,
İlahi bir anda gider gelirdi Celili Rahman'a giden bir yol bu,
Ey can!' Çiçeğin açmasına aldanma sen, bakarsın ki hazan gelince seni terkeder sormadan, bu darı dünyayı alır senden,
Bir gülün rengine talip olma, hazana dayanırmı ona bak hazana doğru belki de giden bir yol bu
Çünkü bedeni hafif kimse ile geçilmez olur fersahlar arasına giden yol
.Benimde gönlümde sevgiden sevdaya giden yol gerek elbet amma illaki geçit vermez bellerden geçebilen yol bu
Dedimki sen de vazgeç nefsin arzusundan ki, belki recmedilen iblisi lanenin mekanına giden yol olur, bu yol
Ben terk ettim elimdeki gönül eslihasını, başka can benim sebebimle yanmasın,
Hayat bu canın yandığına orda, burda külün savrulur buna şahit olursun dedim kendime,
Neylersin ki;canı yanan bir güzel yüzünden zulüm yolu serilmiş gibi oradan, gazaplar güzergahına giden yol bu
Bu yüzden; Rabbim! Bucna günahkar kul arasına benide duhul etme ki,
her adımda her görüşte illaki günahın esintisine bizde maruz kalırız ama tabiki tövbe zikrimizdir,
Amma yine de kalbim rahat olmuyor benim itikadımca
Her zaman anında tövbemizi ile yürüdüğümüz bu yol, imanı izanımda nurun ile irşadına giden yol olmuş bir yol bu,
Her tövbeye şükür ki, zatı celiline açılan elimizi nasib-i müyesser bir kul ettin bizi,
Şadet ki, bizi, giden bu yolun, gülşad eden bir yol olsun bu yol ,
Çünkü şahadeti zikrederek, imanımın kalbimde sönmeyen nuruyla gittiğim bir yol bu,
Hülasat-ı ahkamın bakiyesinde, feryadı figanımdan gayrı,
Dünya malının sevdasını söndür ki nefsimden ,sırtımda, ağır gelen bir yük ile ateşler içinden geçeceğim bir yol bu.
Enver Ünver