Divan Şiiri Sözüm Hakikat Benim

Aslanda pençeye karşı duran cesurum ki pençe izi bana yara vermedi
Sırtımdan ok attılar da, menzil tepe üstü düşünce beni dara vermedi

Dünyanın ne mundarına, mudara ettim ne dünyanın darına
İstihza ile gelerek, birine karşı, birinden olan kavgada bere vermedi

Ne yollar yürüdü gönlüm, senin koluna girerek yazık olmuş bir didarında,
Pare pare her yanımda, ben neyim demeye takatim el vermedi,

Kul yolunda bir mertebe bularak yürüdüm, bilmem nerdeki cenaha doğru,
Hakikatim, müfteri bir ferdi müfside katiyyen sır vermedi,

Evvel-ahır yolda kalır amel etsede "derdi merheme müzahir olun" deyince,
O zaman semaya kara bulutlar geldi yaz gününde kar yağarak onlara yol ,vermedi..

Sözüm hakikattir benim, perişandır belki bu sebeple gönlüm,
Nice şahın teberiyle gönül kalkanım parçalandı da yine yare düştü ser vermedi.

Peşinden gittim de bir ömür, yar dedimde feryadile saçlarından,
Koparken badi sabada dalga dalga uçtu gitti, bana bir tel vermedi

Gayri ben o bir tel uğruna narı yükledim sırtıma indim dereye doğru
Yollarıma çiçek sermeye hazan geldi kar vermedi.

İlahi takdiratınla ruhsatın ver, yoluma gideyim, bunca kereminden sonra,
Her taatim içinde bir yar koydu ki, başka şeye izanmda yer vermedi.

Enver Ünver
8.5.2018