Divan Şiiri Solan Çiçeklere Ağlayanlar Var

Perçemin günahkara davetin değil, sen günahkar değilsin.
Bu bir perçem ile güzellik, çiçek açmayan, dallarında sevdaları var,
Ancak çiçeğin yaprağına aşık olanın günahı bilinmez
Bazen değil her zaman solan çiçeklere ağlayanlar var
Sen gam etme, senin de gönlünün kıblegahında sönmeyen
envar ateşleri ufuklara saçılırken,
Merakın keder olmaya, diye kendini ilahi kudrete bağlayanlar var,
Ne nurda ne zinnur yolunda gayretin olsun ki, nefsin,
muradı yüzünden seni derbeder etmez istersen,
Bir Şevval sabahında kainattan bu aleme bakarken yıldızlar,
Mademki güneşi ben vereyim deyince beni küsuf lara fırlattı felek demediysem bilki,
Benden başka zeyl gecesinde yola çıkanlardan, geri dönenler var
Gel hidamatım ol ki emrü cermin ile nefsin küffarına cidale gideyim,
Senin ilmü kudretinden başka, nefsimde hidayet var mı ki? Benim azabıma ezelden müttefikim varmış ta ben neden , haberdar olamadım?
Galibi seferden dönerken, saki bu gönül kalesine esir olan nefer günümde, elimde kırılmış teberim var
Billahi itirafı hakikatim şundan müyesser eyle beni, alemi beşer inana dursun, da desinki,
Bir gün karşına çıkınca bir zülfü karadan haberim olduysa, bunda senin ne mücrim-i değilsin,bunu alem bilir ecirin var
Tabiki ancak bu dünya savunma belki itiraf meydanı başka kurulan "o" mizan burada olamaz
Amma ya başka alem içinde olduğu gün kurulan divan huzurunda laf edecek hangi lalü ebkeminden başka lafzı kelamın var
Kıyas o ki; bunca mazurum, boşuna bir beyhude çabadan öte gitmez, anlamda felah bulmaz bir karışık manzumedir
Rabbim bilirsin ki ne anlatsam gül açsa sürurumda, ne çare gönül ağacında dikenlere takılanlar var,
Ne bu dünyada geceyi bildim mehtap olsada ne göklerde yıldızları,
Bir kudretin hükmünce elimi verdim, ancak bana akseden feveranı var,
Karamsar değilim amma, yüzüme güler diye bekledim, vakti bir günü, anladım ki daha onun çokça zamanı var.,.

Enver Ünver