gönül denilen bir han ki virane, bu dünya denilen yer, o bir boş hane ,
Ne Kisradan eser kaldı yalan araya girince,
Ne evlad-ü ıyalden, atası Kisra'ya her darbede feryadın kalbinde kalacak olan idi küsare
Cihanı, dünya tarlasında , beşeri, toprağa yar eden bir Zişanı Resul ki
Her derde deva oldu, bunca tuğyana, ihtirasa kine karşı, küffarın şirki cahiliyeti, sere, sere ,
Aklı izanda yer tutmadı, çözüldü, put ile şirkin iştirakı sonra inşirahe yar kalmadı aldı gitti beni sare
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta