Divan Şiiri Ne Kadarı Sırrın Eşkare

gönül denilen bir han ki virane, bu dünya denilen yer, o bir boş hane ,
Ne Kisradan eser kaldı yalan araya girince,
Ne evlad-ü ıyalden, atası Kisra'ya her darbede feryadın kalbinde kalacak olan idi küsare
Cihanı, dünya tarlasında , beşeri, toprağa yar eden bir Zişanı Resul ki
Her derde deva oldu, bunca tuğyana, ihtirasa kine karşı, küffarın şirki cahiliyeti, sere, sere ,
Aklı izanda yer tutmadı, çözüldü, put ile şirkin iştirakı sonra inşirahe yar kalmadı aldı gitti beni sare
Hayalleri cem ettim, yar olsun da dursun bir yerde, beni beklemeye dedim amma,
Yollar taşlı, andesit kayalar yarılmış, hangi nevi sevdadan nazaramı uğradı yoksa? Ahudan hatıra, bir yare damla düşerken ,
Bir sümbül dalında gülümseyen baharın nektarına kanar gibi olurken gönül, emsalin sırrında , balda şıranın miskalinde, sırdan başka na kadarı eşkare?,
Nerde gezinse ya bir kum diyarı talan edilirken görülür sam elinden,
Ya başka hangi zamanda b kadar soyuldu kimbilir kaç kere,
Bu yürünen yol illaki bir sevgiden hoşnut olmaya istinadı var da nedendir bilinmez
Gün ile tan arasında bu sema kaç kere devran eder belki tanı olur ebrular ki günden evvel sehere
Her mahlukun muhtaç iken sam yelinde tufanlaşan zemheride kar bela olmadan hazanda yaprak gibi,
Coşarmı, donarmı, zannımca zor çağlarmı, boz bulanık akan dere ,
Ben her sevdaya kl, ittim derenin damlasını akarken ummana doğru
Baharda tutuşur el ele giderler arkasına bakmadan sanki sefere ,
Seni her adımda görmeye, firuzan dağından, bir viran-ı külhanda dare vardım;
Gurbet el gibi hasret, hicran içinde hüzünlü, baktı gözlerim damlaların düştüğü yere ,
Nedensin ey mahbuba selam eder gibi al salladığın yare burdan
Nedensin ey gönül, bu kadar perişan içinde mahzun, senin için her zaman bir ibadeti taat sayarım ben, bu gözleri, her anda şafak vakti suare ,
Enver Ünver