Divan Şiiri İhtişam Şiiri - Enver Ünver

Bir dünya gibi alemi süsleyen ziynetler, akla izana ziyan veren bir ihtişam,
Kimin yaptığı meçhul rölyeflerin üzerinde, fırtınaları çağıran ruhları mefluç eden o sedalar aksettii düşündüren bir mekan,
Kayzer'in sarayı viran olmadan muhteşem olsun istedi, ne çare firavunun zindanları sarmış gibi zulmet ile zilletin diyarı bir ihtişam
Adım söylensin istedi, yağmurla eridi her damlası vurdukça rahmetin, arzumuydu bu inkisar,
Sonunda kavuştuğu iki taşlı hisar haktan reva görülen bir ihtişam,
Badbaht eder, her fani beşerin riyası, kendine yakışır zannederken ne ola, bir nişan gibi ihtişam,
Görmeye aklı izanında inci mercan gibi ateş üstüne serilmedikçe , beyhude olur aşkı emeli,
Gönül olmadıkça, sevginin hali, zulmete tebdili olmuş bir ihtişam,
Bu kadar muhteşemlik gözleri damla damla yakarken,
Neden bülbülün firakı hayalleri süsleyen bir ihtişam?
Kasrın bağında, o mahın tablosu, sırların tılsımıyla, nesirlerde heceler uzlet ederken,
Her gecenin semasına meçhulden çıkıp gelen mehtabın duruşuyla aynı timsalde bir ihtişam,
Her kulda ferden bir mevzu varsada, kimi teselliye mehaz olduğundan, kâmilen yalan da değil,
Gönül dehşetli arzuların çağlan gibi cosmasıyla ne kadar muazzama yakın bir ihtişam
İsteklerin şatosuna giden yol, akabelerden ise eğer, neden bir falcının içtihadına müttesip oldun*?,
Bu halde, Bir esintiyle Kisra gibi yıkılmasın diye hayali görmeye biadın neresinde ihtişam?
Tenezzüh bana belki bir dem gibi sen i hiç bulmadığım yerden getirsem yanıma da bir sayede, bir dinlensem şu fani dünyada,
Dünyada bir yarin olmaya yürümek gibi muradın olması, sanki
beyzada ihtişam,
Ben el tutmaya koşarım, ne çare, kalbimden geri duran bir nazlı ele doğru ,
Onu tutabilmek, bir mutlu sabaha kavuşmak kadar muhteşemin içinde bir ihtişam
Enver Ünver