Divan Şiiri Ey Can Şiiri - Enver Ünver

Senin de medet dediğin bilinmeyen sevgili kimdi bilirmisin ey can?
"Künfe yekünün" sahibi kelamın kudreti hikmetine
Hangi beşerin serinde, tebellur etti ki, aklı furkan ile gitti bir mekanda bir dal oldu can
Bir zavallı .tevvab'ın iz'anında yer eder ki, acep tövbekârmıyım ben diye çöllere su olan damla damla göz yaşı
Neye hasret olduğunu tefrik edemeden bir tacirin seyisine yularcı oldu gitti, bir ömre senet verdi de can
Sanki neye ihyası vardı ki böyle hazin bir hüsnüniyetin, de illaki bir yularcı olmakta tevvab'den biri olurmu sanır ki kişi,
Nihayet bir hurmadan tekevvün ,bir bir kuru dal altına düşen gölde olsa da, sayenin aslı esası değilmi can?
Ya sanki bir zindanın tımarına kilerci başı olaydı sanki dengine ne düşerdi?
Onu hayal ettiği dağlara gömülmüş sedef gibi sayın üzerine desenl de nedir diye sual olsa cevabı ilahi tahrirde bir can?
Beni asıl esrara saran bir gönlün sırrı ervahında kurulan yurdu, otağı nicedir diye aradığım boşamı?
Hitamında bir sevda yüzünden süzülerek düşen göz yaşı olmuyormu sel olupta, hıçkırıklar içinde ummana can?
Senki ey ayazın mavi katmanından, hazan gününden bakiye, esen yel
Ne hüsnü cemalin belli, ne kimsenin vermediği bir çiğdem yahut ki,bir pürçek kurusundan hatıra. can
Ne rızkım ile tuluğumda bir damla su ise düşen bunun sıratı müstakimi varmıdır?
Tecelliyatta lehvin kayıtları öyleyse olacaktır illaki, bir hayat, kuru dalda bahar günü bir can
Sevgide bir nimettir demeye kalmadı, yamaçlar, çayır çimen açtı.
Dağlar taşlar bu ahvale ki bir dağda ağlayan kaya sanılır ki o da bir can
Rabbim taatine takatimi erdir benim ki; hasretim bir nesneye kalmasın bu cihan üstünde
La yezal dan, la yemuta gelenler bir sevda ile yanarak, sonra birden sönerek bir çisemde nedir bir can ,
Eyvah Rabbim şefaatin olmazsa gündüzler olmaz, gecelerde mehtap, üstelik göklerde yıldızlar olmaz......
Gelip geçerken, onlar duruyor da, ömür vefadan sonra bir aleme doğru el veriyor, kadahrında teşehhüt miktarı kadar kalıpta, yıldızlara doğru koşan can .
Anladımki; bu hayat denilen terazide her an tartlmak bir yere çekilerek varmak gibi,
Amma nefsani esaretten bukaları kıramazsa beşer, tabiki bencillik zindanında kalacaktır onda can.

Enver Ünver
19..3.2020
22.32.